De geestelijk verzorgers van het Centrum Levensvragen kunnen niet alleen worden ingeschakeld voor contacten met hulpvragers. Er kan ook een beroep op hen worden gedaan voor allerlei vormen van scholing en overleg aan en met andere hulpverleners in de eerstelijn. Zo participeren zij op steeds meer plaatsen in PaTz groepen. PaTz staat voor Palliatieve Thuiszorg.
Zo’n PaTz groep, die bestaat uit onder anderen huisartsen, wijkverpleegkundigen, palliatief consulenten komt ongeveer een keer in de zes weken bijeen. In ongeveer een uur worden de palliatieve patiënten van de deelnemende huisartsen besproken. Het overleg tussen de verschillende disciplines blijkt bijzonder waardevol. Uit onderstaand verslag blijkt hoe geestelijke verzorging een bijdrage kan leveren.
In een PaTz overleg waar een geestelijk verzorger onlangs aan deelnam, bracht een van de huisartsen een patiënt in die al eerder besproken was. De vorige keer had de huisarts al aangegeven dat ze niet goed wist hoe ze verder moest met deze patiënt. Nu had ze het gevoel helemaal te zijn vastgelopen.
De tachtigjarige patiënt, mijnheer Toet had ernstige pijnklachten en was angstig voor de toekomst. Ook de medicatie die ze de patiënt naar aanleiding van het vorige PaTz overleg had gegeven bleek niet te helpen. Tijdens dat vorige overleg had de geestelijk verzorger aangeboden een keer bij mijnheer Toet op bezoek te gaan. De huisarts had dat met Toet besproken en hoewel hij niet zo enthousiast was –hij had niets met geloof- had hij na aandringen van de dokter ingestemd.
Al snel in het gesprek ging het over een ervaring waar mijnheer Toet heel zijn leven met niemand over had gesproken. Als kind van drie jaar had hij een tijd in het ziekenhuis gelegen. Elke dag weer gruwde hij van de pap die hij van de zuster moest eten. Op een dag waarschuwde de zuster hem dat ze, als hij zijn pap niet zou eten, ze zou zorgen dat zijn ouders niet op bezoek zouden komen. Hij had daarop de pap van de tafel geslagen. Die avond kregen zijn ouders op weg naar het ziekenhuis een ernstig auto-ongeluk. Hij heeft ze nooit meer gezien.
Nadat mijnheer Toet voor het eerst in zijn leven woorden aan dit verschrikkelijke gebeuren had kunnen geven bleef het een tijdje stil. Daarna werd duidelijk hoe dit voorval van invloed op heel het leven van mijnheer was en nu ook grote impact op zijn sterven had. Tot ieders verbazing nam niet alleen de angst af, maar was er ook veel minder pijnmedicatie nodig.
Na dit eerste bezoek is de geestelijk verzorger een week later nog een keer op bezoek gegaan bij mijnheer. Tijdens dat bezoek ging het vooral over de uitvaart die hij op verzoek van mijnheer zou leiden. Twee weken later is mijnheer Toet rustig overleden.
Jan Piet Vlasblom is na zes jaar werkzaam te zijn geweest als predikant, enkele jaren als geestelijk verzorger verbonden aan het Ikaziaziekenhuis in Rotterdam. In die periode werd hij aangesteld als coördinator van het Centrum Levensvragen. Tegenwoordig geeft Jan Piet les aan de Christelijke Hogeschool Ede. Ook heeft hij sinds afgelopen jaar een eigen praktijk voor geestelijke verzorging, supervisie en coaching Pastoraal Centrum Labyrint